- Εμμανουήλ, Εμμανουήλ
- (1886 – 1972). Χημικός, καθηγητής πανεπιστημίου και ακαδημαϊκός. Σπούδασε φαρμακευτική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στις φυσικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο της Βέρνης. Εργάστηκε αρχικά ως βοηθός και στη συνέχεια ως επιμελητής στο φαρμακευτικό χημείο του Πανεπιστημίου Αθηνών (1904-18), όπου εξελέγη υφηγητής της φαρμακευτικής χημείας (1918) και καθηγητής της ίδιας έδρας (1921). Παράλληλα, δίδαξε στη σχολή Ναυτικών Δοκίμων (1919) και διετέλεσε καθηγητής της εμπορευματολογίας στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή της Αθήνας (1930-40). Το 1926 αναγορεύθηκε ακαδημαϊκός της τάξης των θετικών επιστημών. Διετέλεσε πρύτανης της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής (1937-39), πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1949-50) και πρόεδρος της Ακαδημίας (1952). Έγραψε πολλά επιστημονικά συγγράμματα: Επίδρασις φαρμάκων επί των ούρων (1916), Χημεία των τροφίμων και των ποτών (1916), A. K. Δαμβέργης (1917), Εντελβάις (1917), Γένεσις και εξέλιξις της φαρμακευτικής (1921), Πολεμικαί άκαπνοι χημικαί πυρίτιδες (1922), Φυτικά φάρμακα σπανιωτέρας χρήσεως (1923), Φαρμακογνωσία (1932), Η Αιδηψός και τα ύδατά της (1934), Τα χημικά φάρμακα των αρχαίων Ελλήνων (1938), Ιατροσόφια και τσαρλατάνοι (1938), Τα φυτά του Ομήρου (1942), Νίκανδρος ο Κολοφώνιος, ο ποιητής-ιατρός (1954), Η φαρμακευτική εις την Ζάκυνθον και την Επτάνησον επί Ενετοκρατίας και Αγγλικής προστασίας 1204-1797-1865 κ.ά.
Dictionary of Greek. 2013.